Ги де Мопассан. Соваж кампир (ҳикоя)

Вирелонида ўн беш йилдан бери бўлмаган эдим. Куз пайти немислар вайрон қилиб қилиб кетган уйини эндигина тиклай бошлаган ошнам Сервалнинг хонадонига, ўша тарафларда ов килиш учун борадиган бўлдим.

... Читать дальше »

“ТИЛ ҲАМ БИР ДАРАХТ...”
Аҳмад Аъзамнинг “Тил номуси” (Тошкент,
“Академнашр”, 2013) китобини ўқиб...

Таниқли адиб ва мунаққид Аҳмад Аъзам умрининг сўнгги палласида, ўзи эътироф этганидек, “дардда ётиб, дард билан” талай асарлар яратди. Ундан мерос қолган бадиий ва илмий бисотнинг тенг ярми ҳам ана шу 10 йил миёнасида қоғозга тушди, десак муболаға эмас. Аҳмад Аъзам ижодининг чўққиси бўлган “Рўё ёхуд Ғулистонга саёҳат” ... Читать дальше »

ЁШЛАРДАН ЎТИНЧИМ
... Босим Тўйчибоев билан Қозоқбой Қашқирлининг «Зоминнинг тил қомуси» китобини бир варақланг, шу биргина ҳудуд шевасидан... маъно кўлами кенг ва айни замонга мос ўнлаб истилоҳ, сўз, иборалар топасиз. Тўра Нафасовнинг «Қашқадарё ўзбек халқ сўзлари» китобида шунақа теша тегмаган, адабий тилимизга кирмай қолган гуруҳ-гуруҳ сўзлардан ҳайратга тушиб: «Э-э, ўзимизда ҳам бор экан-ку!» деб юборасиз. Ўзбек адабий тилига қарлуқ-чигил шевалари асос қилиб олингани билан ҳали бу шеваларнинг ўз сўз бойликлари ҳам батафсил ўрганилмаган. Ўғуз лаҳжаси борасида ҳам бирор каттароқ тадқиқот қилинганини эшит ... Читать дальше »