Айланаман, Шарқни кезиб айланаман, Иболи бир ёр тополмай ўйланаман. Ўз юртимнинг сулувлари тил уқмаса, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман... Кўзим тушса юзлари лов-лов ёнади, Елкасида қирқта чаман товланади, Кесилмаган кокиллари тўлғонади, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман. У элининг урфларини қилмайди хор, Бешиги ҳеч алласига бўлмайди зор, Қошида момоси қўйган ўсмаси бор, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман. У ажралиб ту pap турфа гул ичида, Офтоб чиқиб, офтоб ботар кулгичида, Ўз тилида гапирмайди тил учида, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман... Бир хил либос киймиш, кўрдим, нечалари, Ойбалдоғи ёниб турар кечалари. Яшнаб кетар юрса Тошкент кўчалари, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман. Гўшангага кирганимда ёрга етиб, Менга ўлан сўйлаб берар ёдлар этиб. Боболарим руҳларини шодлар этиб, Узун кўйлак туркман қизга уйланаман.Муҳаммад Юсуф